het gras hier is groener

Vijf dansers begeven zich in een digitaal landschap van impressionistische kunst. Zij wanen zich de personages van een picknick op een zonovergoten veld, voor eeuwig omsloten in een verrukkelijke en zorgeloze wereld. Deze idyllische wereld begint echter digitale verstoringen te vertonen. In gevangenschap van dit defect ontstaat een onvoorspelbare en gevaarlijke relatie tussen de dansers. Choreografieën waarin de belevingswereld van de dansers op hun kop worden gezet wisselen elkaar af. Nachtmerrie volgt op utopie.

Terwijl hun idyllische wereld steeds onheilspellender wordt en langzaam uiteenvalt, beginnen wij inzicht te krijgen in waar deze vijf mensen zich daadwerkelijk bevinden. Hun lichamen hangen ingevroren in een cryogene faciliteit; een plaats waar mensen die hun leven willen verlengen na hun dood worden ingevroren opdat ze op één dag, als de technologie daar klaar voor is, weer tot leven gewekt zullen worden. Omringd door deze lichamen ontmoeten wij de oude conciërge (Helmert Woudenberg) en de directrice (Abke Haring). De conciërge staat aan de vooravond van de dood, een dood die hij accepteert als onderdeel van het leven. De directrice is als een messias van de moderne tijd; zij vervult de dromen van mensen met een verlangen naar het eeuwige leven. Tussen deze twee tegenpolen ontvouwt zich een psychologische strijd gelijk een schaakspel.